ΔΕΛΤΙΟ
ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 18 Ιουλίου 2019
Ξανά
το Άσυλο και η Μετανάστευση στο
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη - Μια θεσμική οπισθοδρόμηση
Οι οργανώσεις που υπογράφουμε -μέλη της Καμπάνιας
για την Πρόσβαση στο Άσυλο- και
δραστηριοποιούμαστε στο πεδίο προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εκφράζουμε
την ανησυχία και την επί της αρχής έντονη αντίθεσή μας για τη θεσμική
οπισθοδρόμηση που σηματοδοτεί η κατάργηση του Υπουργείου Μεταναστευτικής
Πολιτικής και κυρίως η, εκ νέου, υπαγωγή του χαρτοφυλακίου της μετανάστευσης
και του ασύλου στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη[1],
δηλαδή στο Υπουργείο το οποίο είναι κατ’
αρχήν αρμόδιο για ζητήματα δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Υπενθυμίζουμε
ότι:
-
Η δημιουργία, το 2015, ξεχωριστού υπουργικού χαρτοφυλακίου, για ζητήματα
ασύλου και μετανάστευσης, υπαγόμενου αρχικά στο Υπουργείο Εσωτερικών και η, εν
συνεχεία, σύσταση αυτοτελούς Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής το 2016,
χαιρετίστηκε από διεθνή και ευρωπαϊκά
όργανα[2] ως ένα θετικό βήμα για την
αντιμετώπιση των σοβαρών ελλειμμάτων και διαρθρωτικών δυσλειτουργιών που είχε
δημιουργήσει η προβληματική
διαχείριση κυρίως του Υπουργείου
Δημόσιας Τάξης, και μάλιστα προ της «προσφυγικής κρίσης», με καταγραφή σοβαρών
παραβιάσεων που είχαν οδηγήσει σε
κριτική από διεθνή και ενωσιακά
όργανα και καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου (ΕΔΔΑ)[3].
-
Συγκεκριμένα, οι
μακροχρόνιες ανεπάρκειες του συστήματος ασύλου στην Ελλάδα, την περίοδο κατά την οποία τη σχετική
αρμοδιότητα είχε το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης,
είχαν καταγραφεί και ευρέως στηλιτευτεί και από εθνικούς[4] και διεθνείς[5] οργανισμούς, οργανώσεις
και ΜΚΟ[6],
συνιστάμενες σε:
α. αδυναμία πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου,
β. ανυπαρξία μηχανισμών εντοπισμού και προστασίας των ευάλωτων ομάδων (ασυνόδευτων ανηλίκων, θυμάτων βασανιστηρίων,
εμπορίας ανθρώπων κλπ)
γ. αυθαίρετη και
πολύμηνη κράτηση αιτούντων άσυλο και μεταναστών
σε συνθήκες
απάνθρωπες,
δ. αντιμετώπιση
του μεταναστευτικού ζητήματος με επαναλαμβανόμενες «επιχειρήσεις σκούπας» της αστυνομίας, στη διάρκεια των οποίων σημειώνονταν εκτεταμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων
δικαιωμάτων.
ε. έλλειψη
διαδικαστικών και ουσιαστικών εγγυήσεων,
παραβιάσεις στην πρόσβαση και στην εξέταση των αιτήσεων ασύλου,
στ. έλλειψη πλαισίου
υποδοχής και πρόσβασης στην άσκηση
θεμελιωδών δικαιωμάτων, με
δυσμενείς συνέπειες, ιδίως για τις πιο
ευάλωτες ομάδες.